Dit is het verhaal van Miranda. Miranda is op 1 juli 2018 haar moeder verloren. Haar moeder was net 81 jaar geworden.
Ik had een ontzettend goede band met mijn moeder. We belden bijna dagelijks en gingen regelmatig met elkaar weg. Ik weet dat ik mijn moeder lang bij me heb mogen hebben. Ze is in het ziekenhuis 81 jaar geworden, maar hoe oud ze ook is geworden, het overlijden van je moeder komt en voelt altijd te vroeg. Het liefst houd je haar altijd bij je. Ze heeft immers altijd voor je gezorgd , je bent haar kind en houdt daarom onvoorwaardelijk van je.
Mijn moeder werd plotseling ziek. Ze werd opgenomen op 17 juni 2018 in het ziekenhuis. Hier bleek na onderzoek dat ze kanker had, wat niet meer te behandelen was. De artsen vertelden dat ze nog maar een paar maanden te leven had. Dat voelde zo onwerkelijk . Vanaf die tijd werd mijn moeder eigenlijk alleen maar zieker en had veel pijn. Die aantal maanden veranderde uiteindelijk in 2 weken. Het waren 2 emotionele weken. Ze was in die weken ook nog jarig en 53 jaar getrouwd met mijn vader. Daar heeft ze niet veel van mee gekregen. Het idee dat mijn moeder er binnenkort niet meer zou zijn, besefte ik op dat moment nog niet zo zeer. Ik was eigenlijk alleen bezig met mijn moeder, die op dat moment echt aan het lijden was. Ik wilde haar graag nog alles vragen en vertellen, zoals dat ze altijd een goede moeder voor me is geweest, dat ik ontzettend veel van haar houd en dat ik haar enorm zou gaan missen. Mijn moeder is, zoals ze graag wilde, thuis overleden omringd door haar man en kinderen op 1 juli 2018.
Het moment dat je beseft dat je moeder is overleden voelt heel onwerkelijk. Het gevoel dat ze er nu echt niet meer is, is niet te bevatten. Dit mis je in allerlei momenten, zoals haar kunnen bellen, haar om advies vragen, haar kunnen knuffelen en samen gaan winkelen. Het is nu bijna 2 jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet even aan haar denk en haar mis. Het gaat echt in ups en downs. Vooral met de feestdagen, verjaardagen en andere bijzondere dagen heb ik het zwaar. Dit zijn vooral de dagen waar je haar aanwezigheid mist. Gewoon even kunnen vertellen hoe het nu met mij en mijn gezin gaat. Het gemis zal altijd wel zo blijven. Gelukkig heb ik mijn vader nog bij me en kunnen we samen mooie herinneringen ophalen aan ma. Ik heb ook enorme steun van mijn man, kinderen, naaste familie en vrienden. Mijn kinderen missen (o)ma ook, want naast mijn moeder, was ze ook oma. Ze leefde ook echt voor haar kleinkinderen. Hoe ze voor mij zorgde, zorgde ze ook voor haar kleinkinderen. Een (o)ma om van te houden en nooit meer te vergeten.